URL: http://www.everk.it/index.php?se-juneco-scius-se-maljuneco-povus



Se juneco scius, se maljuneco povus

 

La sceno okazas inter tri personoj :

La riĉa, avara onklino, la nevino, la pranevino, kiu ne majstras en

kuirarto.

 

La telefono sonoras; respondas la nevino: Ha lo, mi aŭskultas.

 

Aŭdiĝas voĉo de la onklino: Do vi estas hejme. Saluton nevino.

          Mi hazarde troviĝas en via urbo. Mi ŝatus viziti vin kaj

          tagmanĝi kun vi. Mi tuj trafos taksion al vi.

 

Nevino: Plezure kara onklino, ni estos tre tre feliĉaj gastigi vin.

Ĝis baldaŭ ! (laŭte ŝi vokas) Juanita ! Juanita !

 

Pranevino alvenas: Jen panjo.

 

Nevino: Juanita filino mia, nia kara onklino Daniela ĵus telefonis.

Ŝi tuj alvenos por tagmanĝi ; vi scias, ke mia artrozo multe suferigas min. Vi devos prepari la manĝon.

 

Pranevino: Onklino Daniela ! Kia hororo ! Tiu maljuna kaprino,

malbona avarulino ! Kion ŝi volas ?

 

Nevino: Mi ne scias, tamen estu tre afabla kun ŝi. Ne forgesu ion : ŝi estas riĉa, avara sed riĉa, kaj ne havas infanojn. Ŝi povus testamenti favore al ni.

 

Pranevino: Sed…kion mi preparos ?

 

Nevino: Jen la problemo…Ni pripensu…estas bovrostaĵo en la fridujo kaj ankaŭ fumaĵita ŝinko…Rapidu por aĉeti en la apuda vendejo unu kilogramon da verdaj fazeoloj kaj du etajn melonojn.

 

Pranevino: Mi tuj iros panjo. (ŝi eliras, ŝia panjo laŭte pripensas)

 

Nevino: Do ni havas la menuon…kaj la deserto ?...Jen alia problemo.

(ŝi prenas skatoleton) Eble ĉokolada antaŭpreparita kremaĵo, kondiĉe, ke ĝi estu ankoraŭ konsumebla.

 

Pranevino: (ŝi revenas kunportante aĉetaĵojn) Jen ĉio ; mi eĉ aĉetis biskvitojn por la deserto.

 

Nevino: Vi bone faris, kaj mi ĵus komencis prepari ĉokoladan

kremaĵon. Vi finpretigos ĝin.

 

Pranevino: Ĉu ŝi ŝatos la menuon ? Ŝi estas tiom originala, tiom postulema, tiom mishumora kun sia servistino !

 

Nevino: Kiel scii tion ? Mi esperas, ke jes ! (sonoregas la pordosonorilo) Jen ŝi ! Iru malfermi la pordon.

(Pranevino malfermas la pordon, enirigas la onklinon originale vestitan kaj salutas ŝin)

 

Nevino: Saluton kara onklino Daniela, via vizito feliĉigas nin.

 

Onklino: (aparte parolante) Pri tio mi dubas.

 

Nevino: Bonvolu sidiĝi onjo mia. Ĉu vi bone fartas ?

 

Onklino: Ne tre bone.

 

Nevino: Vi certe deziras trinki aperitivon… Jen Juanita, ŝi alportos ĝin. Ĉu vi bone vojaĝis ?… Ĉu vi ne tro laciĝis ?… Ĉu vi ne tro sentis la varmon ?

 

Onklino: Tro varma plenplena kupeo… tro bruemaj petolemaj infanoj… Plie miaj kruroj terure min doloras kaj nun denove la migreno martelas mian kapon.

 

Nevino: Mi kompatas, ankaŭ mi suferas pro artrozo.

 

Onklino: Ne estas la sama afero, vi estas juna.

 

Nevino: Kara onjo, ĉu mi povas fari demandon al vi ?

 

Onklino: Kompreneble ! Kion vi deziras ?

 

Nevino: Ĉu vi ankoraŭ havas la trikmodelon de via bela ŝalo ?

 

Onklino: Ne ! Mi ordigis la tirkestojn kaj forĵetis la ŝalon, la reŭmatismo malhelpas min triki.

 

Pranevino enirante:  Jen, la manĝo estas preta. (ŝi aranĝas la

manĝilaron)  Jen la melono.

 

Nevino: Dankon Juanita, vi estas la feino de mia domo.

(silente ili manĝas la melonon)

 

Pranevino: Jen la bovrostaĵo. (la bovrostaĵo tro kuirita estas

malmola, nemanĝebla)

 

Onklino: Vi neniam scios kuiri, stultulino !

 

Nevino: Alportu la fromaĝon, Juanita.

 

Onklino: (forĵetante la fromaĝon) Kia odoro !

 

Nevino: Tamen ne estis vermoj en ĝi. Alportu la deserton, Juanita.

 

Pranevino: Jen la deserto. (Ŝi eraris preparante la kremaĵon kaj metis salon anstataŭ sukeron)

 

Onklino: Salita ! kaj plie, ĝi kazeiĝis. Mi foriras, mi pli bone manĝos en restoracio ! (ŝi stariĝas, prenas sian marŝbastonon kaj eliras el la ĉambro)

 

Nevino: (laŭte parolante al si mem) Katastrofo ! Ni povas adiaŭi la

heredaĵon ! (alparolante Juanita-n, kiu ferminte la pordon revenas en la manĝoĉambron) Azenino ! vi fuŝis ĉion !

(ŝi petegas al la ĉielo) Dio mia ! Kian gravan pekon mi faris, por ke vi sendu al mi tiun fuŝulinon ?

 

Pranevino: (sin turnante al la spektantoj)  Se juneco scius !

 

Nevino: (levante sian bandaĝitan brakon) Kaj se maljuneco povus !

 

(Lysiane Dumagnou, Juanita Turbillon)


Lasta ĝisdatigo: 2021/01/09 - 23:48 - © EVA - Mauro Nervi