Du poemoj de Du Fu

en tradukoj de Guozhu kaj Kris Long

Luno

En ĉielo proksimiĝis la aŭtuno.
En la homa mondo klaras lun-furoro.
Buf' mergiĝis en la rojo, sed ne dronis.
Drogpistante, longe vivos la leporo¹.
Ĝi nur faras mian koron pli amara,
kaj aldonas al mi pli da blankaj haroj.
Nun tumultas ĉie ankoraŭ milito,
do plilumu ne al la kazernaj baroj.

¹ laŭ ĉina mito: bufo kaj (la jada) leporo en la luna palaco vivas kune kun feino Chang'e.

Nokto

Vesperfunebro: flutoj urbomure.
Vilaĝtombejon birdoj foje venas.
Jam multajn jarojn militaj kirasoj;
reiras nokte hejmen impostitoj.
Nigraj klifarboj foliojn faligas,
stela rivero translime subtilas.
Granda Ĉerpilo survolbe videblas,
maldika luno, pigoj ĉesas flugi.