|
|||||||||||||||
|
La fenestrulo kaj la skoteruloPeĉ! Mi firmasertas ke oni neniam rekaptos min tiel !
Mi altbranĉe min sunumis ĉe mia fenestro, kviete, pacience fabrikante etan fumaĵon. Kaj kio alvenas sur mia trotuaro ? Serĉflarante, brilruĝa skoterulo. Ŝajne afabla, humura, li elfaŭkas: “Hej, saluton moŝto birda, kia sinteno, kia stilo ! Vere, tute lede, nigre vestita, vi reĝas super la kvartalo ! Ĉu vi mem ŝprucpentris, sub via nesto, tiom belan korvon ?” Ja ĝusta pritakso, plezuriga ! Dezirante danki la gratulinton, mi ekridetis... Sed, fek ! falis el miaj lipoj mia ĵus finrulita exc neekfumita junto. Ĝin ekkaptas la ruzulo fanfaronante : “Hej granda korvulo, vi lernu ke kiam oni lekas la manon oni celas la panon ! Tiu leciono se ne panon ja meritas almenaŭ junton, ĉu ne ?”
Vulpulo, filo de filozofaĉo ! Mi memoros tion. Iam mia mano celos onin kaj oni lekos mian p…anon ! (Fabrice Morandeau) Lasta ĝisdatigo: 2021/01/09 - 23:48 - © EVA - Mauro Nervi
|
||||||||||||||
Supren Retro Presu Serĉu Mapo de la retejo Salutu (por retestro) | |||||||||||||||
Copyright © 1999-2008 by ALE - Mauro Nervi · Webmaster · Tel.: +39-050-993105 · Amike nin gastigas: link.it | |||||||||||||||